Κινήσεις που πρέπει να κάνουμε πριν την εφαρμογή!!

Κινήσεις που πρέπει να κάνουμε πριν την εφαρμογή του υπερχρονισμού
Πριν αρχίσουμε τις διαδικασίες υπερχρονισμού θα πρέπει να γίνουν πρώτα κάποιες κινήσεις που και θα μας βοηθήσουν να έχουμε το μέγιστο αποτέλεσμα αλλά και να αποφύγουμε τυχόν δυσάρεστες εκπλήξεις από καταστροφές είτε κομματιών του υπολογιστή είτε ολόκληρου του υπολογιστή.
Πρώτο μέλημα θα πρέπει να είναι η συλλογή πληροφοριών από άλλους χρήστες με παρόμοια συστήματα, για τις εμπειρίες τους στο overclocking, αυτό μπορεί να γίνει πολύ εύκολα με την χρήση του Ιnternet και ενός forum. Μετά θα πρέπει να γίνει μία μελέτη ως προς τα ζητούμενα μας και το πώς θα τα υλοποιήσουμε, δηλαδή περίπου σε τι συχνότητα θέλουμε να καταλήξουμε και τι υλικά θα χρειαστούμε για ένα τέτοιο εγχείρημα. Ακολούθως θα πρέπει να γίνουν οι κατάλληλες αγορές σε προϊόντα ψύξης καθώς και σε άλλα πράγματα τα οποία μακροπρόθεσμα θα μας είναι χρήσιμα όπως μεγαλύτερης αντοχής μνήμες, μεγαλύτερα σε απόδοση τροφοδοτικά, πιο ευρύχωρα κουτιά(ΑΤΧ). Μετά θα πρέπει να προχωρήσουμε στην εγκατάσταση των καινούργιων πραγμάτων, μέσα σε αυτά τα πράγματα καλό θα ήταν να βρίσκονται μία ψήκτρα μεγάλης αντοχής σε αυξημένες θερμοκρασίες που να μας δίνει γρήγορη επαγωγή της εκλυόμενης θερμότητας, ένας ανεμιστήρας(cooler) που θα μπει στο πάνω μέρος της ψήκτρας και θα βοηθάει στην καλύτερη ψύξη του υπερχρονισμένου επεξεργαστή καθώς και δύο απλοί ανεμιστήρες που θα τοποθετηθούν στο μπροστά και πίσω μέρος του κουτιού και που ο ένας(μπροστά) θα βάζει αέρα και ο άλλος(πίσω) θα βγάζει αέρα με σκοπό τον καλύτερο αερισμό αλλά και την καλύτερη κυκλοφορία αέρα μέσα στο κουτί. Αφού περάσουμε από τα παραπάνω στάδια θα πρέπει να ελέγξουμε στο manual της μητρικής μας με ποιον τρόπο μπορούμε να υπερχρονίσουμε τον επεξεργαστή μας, είναι γεγονός ότι στις παλιές μητρικές η αλλαγές σε συχνότητα διαύλου άμα υπήρχαν γίνονταν με αλλαγές στις θέσεις κάποιων καθορισμένων jumpers ή dipswitches, τώρα τελευταία οι εταιρίες κατασκευής μητρικών έχουν αρχίσει να υιοθετούν τα λεγόμενα jumperless motherboards, δηλαδή μητρικές που όλες οι ρυθμίσεις συμπεριλαμβανομένων και των δυνατοτήτων σε overclocking να γίνονται μέσα από το BIOS του motherboard. Αφού βρούμε τον τρόπο που θα ξεκινήσουν οι διαδικασίες θα αρχίσουμε να ανεβάζουμε σταδιακά πότε τον δίαυλο και πότε τον πολλαπλασιαστή μέχρι να φτάσουμε όσο πιο κοντά ή ακόμα και στο ίδιο το όριο που έχουμε θέσει.
Καλό θα ήταν κάθε φορά που ανεβάζουμε την συχνότητα του επεξεργαστή να κάνουμε μία διαδικασία εν ονόματι burn-in process, αυτή η διαδικασία πρεσάρει τον επεξεργαστή στο maximum των δυνατοτήτων του έτσι ώστε να δοκιμάσει την σταθερότητα του σε αυτή την συχνότητα, εμάς όμως μας χρειάζεται γιατί έτσι μπορούμε και στρώνουμε τον επεξεργαστή με αποτέλεσμα να φτάσει σε μεγαλύτερες συχνότητες σε σχέση με την περίπτωση του να μην είχαμε κάνει την προαναφερθείσα διαδικασία. Αφού καταλήξουμε σε μία ικανοποιητική συχνότητα για εμάς τότε θα πρέπει να αφιερώσουμε κάποιες ώρες για να ελέγξουμε την σταθερότητα του συστήματος, αυτό μπορούμε να το κάνουμε με την χρησιμοποίηση προγραμμάτων που ονομάζονται benchmarks, αυτά τα προγράμματα θα αναλάβουν τον έλεγχο του συστήματος, σε περίπτωση που παρατηρηθεί κάποιο κόλλημα του υπολογιστή ή κάποια δυσλειτουργία του τότε θα πρέπει να γυρίσουμε στην αμέσως προηγούμενη συχνότητα και να επαναλάβουμε όλες τις διαδικασίες. Επίσης θα πρέπει να παρατηρούμε την θερμοκρασία του συστήματος και του επεξεργαστή μέσα από τα προμηθευμένα προγράμματα της μητρικής έτσι ώστε ο μέσος όρος να μην υπερβαίνει το όριο των 70C, στους καινούργιους επεξεργαστές μέγιστο όριο αντοχής είναι γύρω στους 85C με 100C.
Τέλος θα πρέπει να αναφερθούμε σε κάποια σημεία που θέλουν προσοχή, πρώτον θα πρέπει να ξέρουμε ότι όσο ανεβαίνει η συχνότητα ενός επεξεργαστή ανεβαίνει και η ανάγκη του για περισσότερη ενέργεια για αυτόν το λόγο παράλληλα με τα ΜΗz θα πρέπει να αυξάνονται και τα volt. Αρκεί να μην το παρακάνουμε γιατί όσο ανεβαίνουν τα volt ανεβαίνει και η θερμοκρασία, με τελικό αποτέλεσμα να καεί(κυριολεκτικά) ο επεξεργαστής. Μετά θα πρέπει να ξέρουμε ότι όσο ανεβάζουμε τον δίαυλο επικοινωνίας ανεβαίνει και η συχνότητα επικοινωνίας με τις διάφορες κάρτες επέκτασης που μπορεί να έχει ένας υπολογιστής αυτές μπορεί να είναι είτε PCI είτε AGP είτε ISA, έτσι άμα ανεβαίνει η δική τους συχνότητα λειτουργίας αυτές φτάνουν σε ένα σημείο να σταματούν να λειτουργούν με αποτέλεσμα να κολλά ο υπολογιστής. Για να καταπολεμηθεί αυτό το γεγονός οι κατασκευαστές μητρικών έχουν ανακαλύψει μία τεχνολογία που λέγεται dividers, η τεχνολογία αυτή κάνει το εξής επειδή ο δίαυλος αυξάνεται παράλληλα με την συχνότητα επικοινωνίας των καρτών έχει βρεθεί ένας τρόπος ώστε η επικοινωνία των καρτών να παραμένει στα ιδανικά επίπεδα, αυτό γίνεται απλά με την διαίρεση του διαύλου ώστε να καλύπτει τα standards, συγκεκριμένα η θύρα AGP έχει συχνότητα επικοινωνίας τα 66ΜΗz ενώ η PCI τα 33ΜΗz. Επίσης είναι γνωστό ότι επεξεργαστές πιο επιρρεπείς είναι οι AMD(r),έχουνε και μεγαλύτερη ανεκτικότητα σε θερμοκρασίες αλλά είναι και πιο εύκολα υπερχρονήσιμοι, σαν αρνητικό όμως έχουν την ιδιαίτερα μεγάλη θερμοκρασία που ανεβάζουν ακόμα και όταν δεν είναι υπερχρονισμένοι, από την άλλη η Intel(r) μπορεί να μην είναι τόσο υπερχρονήσιμοι αλλά παρουσιάζουν μικρότερη ποσότητα θερμότητας, η εταιρεία τους έχει κλειδωμένους όσον αφορά τον πολλαπλασιαστή τους, θα πρέπει όμως να πούμε ότι κύριος παράγοντας είναι η μητρική και μετά ακολουθεί ο επεξεργαστής.